|
|
Kunstschilder Naam: Idserda, André Geboren: Vlagtwedde - 16 maart 1879 Overleden: Hilversum - 2 februari 1952 Atelier/Adres: Laren - 't Paadje 20 |
|
|
|
|
Andre Idserda werd op 16 maart 1879 geboren te Vlagtwedde. Het gezin Idserda verhuisde 12 jaar na zijn geboorte naar Amsterdam omdat zijn vader die douaneambtenaar was overgeplaatst werd naar de hoofdstad. Al op jeugdige leeftijd wilde hij gaan schilderen en vrij zijn. De lagere school heeft hij zonder problemen doorlopen maar toe kwamen de strubbelingen. Tenslotte streek zijn vader zijn hand over zijn hart en liet hem studeren voor tekenleraar. Maar ook dat ging mis, want na een tijdlang in het gareel te hebben gelopen ontvluchtte hij zijn huis. Tot drie maal toe is hij weggelopen en na de derde keer dacht zijn vader dat het vergeefse moeite was en trok hij zijn handen van André af. Het doel van André was om naar Antwerpen te gaan waar je, tenminste in die tijd, gratis onderwijs kon genieten op de Academie voor Beeldende Kunsten. Tot zijn diepe vreugd werd hij aangenomen en studeerde o.l.v. Juliaan de Vriendt. Om aan de kost te komen verhuurde hij zichzelf bij een huisschilder, om in zijn vrije tijd muren te witten. S'avonds zat hij in kroegen en tekende karikaturen van de bezoekers die hij grif verkocht. Tijdens zijn studie maakte hij vele vrienden die net zo over het leven dachten als hij. Na 2 jaar academie begon het hem te vervelen om in het gareel te lopen en sprak met twee vrienden af, die ook op een klein zolderkamerte leefden, om met z'n driëen een huis te huren. In een klein gehucht net buiten Antwerpen konden zij voor een appel en een ei een leeg huis huren. het zag er erbarmelijk uit, de luiken hingen scheef en pasten niet meer voor de ramen maar dat was geen probleem. Hij maakte daar diverse werken die hij in Nederland verkocht. Soms nam hij ze lopend mee helemaal naar Meppel. Later kwam Idserda weer terug naar Nederland en trok bij zij moeder in die inmiddels weduwe was geworden en in Laren was gaan wonen. Hij leefde eenzaam en geïsoleerd. voor een paar collega-tijdgenoten had hij een echte grote bewondering en die was wederzijds. Met hen had hij gesprekken die hoofzakelijk over de schilderskunst gingen. In het Gooi waren dat de schilders Hulshoff Pol, Rijlaarsdam, Schulman, Willem van Nieuwenhoven, de gebroeders Dooyewaard en Frans Langeveld. Net voor de Eerste Wereldoorlog was hij, inmiddels getrouwd met Coba van der Lee in België, gaan wonen in België in de plaats Mol. Zijn jonge vrouw schilderde ook een periode, maar wilde haar man geen concurrentie aandoen en stopte ermee. Op latere leeftijd ging zij toch weer schilderen en oogstte daarmee veel succes. Tijdens de oorlog verhuisde familie Idserda, met zoon Theo, naar Nederland naar zijn moeder, die inmiddels in Loosdrecht was gaan wonen. De huisbaas wilde echter niet zo'n schildersgezin in z'n huis hebben en daarom verhuisde Idserda na een tijdje naar Meppel. Na de oorlog trok hij met zijn gezin weer naar België, deze keer naar Brugge, waar hij de eer kreeg de dochter van de toenmalige Engelse minister-president, Mac Donald, te gaan schilderen. Dergelijke opdrachten brachten geld in het laatje en maakte dat meerdere vooraanstaande personen zich door hem wilde laten schilderen. Het ging financieel erg goed met hem. Zijn oudste zoon Theo was inmiddels in zijn voetsporen getreden en was ook kunstschilder geworden. Idserda vond geld niet echt belangrijk en gaf het soms te gemakkelijk uit. Hij kocht een boot, een kolenschuit zwart als roet en schreef aan zijn familie in Meppel om een ligplaats voor hem te zoeken. Na veel inspanningen was de boot voor bewoning gereed en trok het gezin Idserda erin. In het begin leek alles nogal weelderig maar dat veranderde. De boot had erg veel geld gekost en door geldgebrek nam Idserda 10 soortgelijke, bijzonder fijn getekende artistieke koppen mee naar de Amsterdamse kunsthandel en verkocht deze, door gebrek aan zakelijk talent en dringende behoefte aan geld, voor een appel en een ei. Hij kon wel huilen van woede en verdriet. Hij dacht; En nu maken die kerels straks grote winsten op mijn werk. Een familielid sprak met hem af om al André's werk te lopen voor dezelfde prijs als hij kreeg bij de kunsthandel. Hij kon het achter altijd terugkopen voor dezelfde prijs. Dat deed hij ook want tenslotte kocht hij regelmatig zijn werk terug en verkocht hij alles zelf. Maar de moeilijkheden begonnen in zijn huwelijk te komen. Zijn vrouw kon dit leven van up's en down's niet langer aan en vertrok. Hij bleef alleen achter, erg zielig en nog somberder en opstandiger dan ooit. De rheumatiek die was onststaan door het leven van ontberingen en het in allerlei jaargetijden buiten schilderen, kwam weer opzetten. Soms lag hij dagen lang van de pijn in bed. Tenslotte verkocht hij de boot en trok bij zijn jongste zoon Jaques, die in Hilversum werkzaam was bij de Radio-omroep en diens vrouw in en werkte nog steeds door. Hij maakte de meest gevoelig tekeningen en schilderijen. Afwisselend woonde hij in Hilversum en in Diever. Hij logeerde dan in een hotel tegenover de kerk waar hij vele tekeningen van maakte met zwart en rood krijt. Daarnaast maakte hij ook buitengewoon mooie, forsopgezette zelfportretten. Zijn laatste zieke levensmaanden bracht hij door bij zijn jongste zoon Jaques, die naast zijn werk ook de schilderkunst beoefende en zijn vrouw in Hilversum, waar hij op 2 februari 1952 is overleden. André Idserda was een zeer beminnelijk man, toch had hij maar weinig vrienden. Hij schilderde en tekende portretten w.o. zelfportret, landschappen, stillevens, interieurs te Laren N.H, dieren enz. Hij gaf les o.a. aan A. Forie en A.A. Keizer. Aanvullende opmerkingen: Idserda was bevriend met Walter Vaes en werkte en woonde enige tijd met Jacob Smits in Oud-Loosdrecht. (heeft vermelding in de Pieter Scheen) |
|
|
olieverf op doek |
