Nicolaas Petrus Quirinus van Rijn werd op 18 juli 1887 te Hilversum geboren. Hij studeerde 2 jaar aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Tijdens zijn leven kreeg hij weinig belangstelling voor zijn werk. Zijn vroegste werken zijn klein van formaat en impressionistisch van stijl. Tijdens zijn leven ondervond hij voor zijn kunst weinig belangstelling.

Van Rijn trok in 1915 naar Laren en had daar een atelier aan de Zijtak. Later ging hij naar Blaricum en leefde daar eenzelvig en geïsoleerd. Hij verkeerde doorlopend in kommervolle omstandigheden. Bezeten door een persoonlijk religieuse opvatting en een daaruit voortvloeind schuldgevoel, plaatste hij zichzelf buiten de gemeenschap. In de Gooise dorpen kon men hem ontmoeten, een eenzame, gehuld in een lange pij en met een grote hoed op het hoofd. Nicolaas Petrus Quirinus van Rijn, een zonderling onder de Gooise schilders.

De Blaricumse collectioneur Slijper was een der weinigen die interesse voor zijn kunst toonde en hem steunde. Uit diens nalatenschap kwam dan ook het werk van Nico van Rijn uiteindelijk in de openbaarheid. Zijn vroegste werken zijn doorgaans in een impressionistische stijl geschilderd. Een aantal voorstellingen zijn blijkbaar in een moment van hevige emotie op het doek gesmeten en lijken onvoltooid te zijn gebleven. In latere tijd ging hij zoeken naar diepere expressiemogelijkheden en waarden achter de realiteit. Zijn grote inspirator werd Vincent van Gogh, ( red. wat blijkt uit het eerste getoonde werk hieronder geinspireerd door het pointillisme.) maar ook zijn invloeden waar te nemen van de vroege figuratieve werken van Mondriaan, kubistische- en expressionistische invloeden. Het Singermuseum te Laren bezit vier doeken van zijn hand.

Kenmerkend in zijn oeuvre is de dramatische worsteling om zich vrij te maken van een te zwaar en somber en vaak fel disharmoniërend koloriet. Even tragisch is zijn pogen om te komen tot een eigen beeldtaal.Hoewel een aantal werken een zekere persoonlijke signatuur vertonen, is hij daar nooit volledig in geslaagd.

Nico van Rijn is een volkomen op zichzelf staande verschijning onder de Gooise schilders, boeiend en interessant omdat zijn emotionele en gefrustreerde geest toch volledig achter zijn beeldende scheppingen moet hebben gestaan. Nauwelijks bekend overleed Van Rijn op 8 december 1962.

(Heeft vermelding in de Pieter A. Scheen 1750-1950)