Max Liebermann

De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum

Kunstschilder Naam: Liebermann, Max Geboren: Berlijn - 1847 Overleden: Berlijn - 1935 Atelier/Adres: Laren - De Vlasschuur

Max Liebermann werd in 1874 geboren. Hij begon zijn studie in 1863 in het atelier van C.Steffeck. In 1866 starte hij een studie filosofie aan de universiteit van Berlijn. Tussen 1868 en 1872 studeerde hij aan de Weimarse Kunstacademie onder leiding van C. Verlat, P. Thumann en F. Pauwels. In 1871 bezoekt hij samen met de landschapschilder Th. Hagen in Düsseldorf het atelier van Michael Lieb von Munkáscy en wordt daardoor blijvend beinvloed. In 1872 schilderde Liebermann zijn eerste grote doek 'De Ganzenpluksters' dat veel bewondering maar ook kritiek oogst. In 1872 ging hij naar Parijs en daarna kwam hij voor studie naar Nederland. Tijdens zijn huwelijksreis logeerde Liebermann ook een paar dagen in het hotel Hamdorff in Laren, in die tijd een trefpunt van schilders van de Haagse School. Hij was een van de eerste schilders die in zijn Larense tijd werkte in het kunstenaarsatelier "De Vlasschuur" op de Groene Gerritsweg in Laren. In die tijd werd hij wellicht geinspireerd door Anton Mauve. Het werk "Die Bleiche" doet denken aan Mauve alsmede het kleurgebruik als het heldere zonlicht. In 1873 vertrok hij weer naar Parijs en bleef daar tot 1878. Hij richtte zich vooral op de kunst van Courbet, Miller en Ribot. In 1876 brengt hij de zomer in Amsterdam door aar hij Frans Hals kopieert. In 1878 maakt hij een lange reis naar Berlijn, Tiriol en Venetië en vestigt zich in München. In 1879 exposeert hij het grote schilderij 'Christus in deTempel' in het glaspaleis. Het realisme daarvan leidt tot een schandaal. In 1881 maakte Liebermann kennis met Jozef Israëls op een tentoonstelling van de Hollandse Teekenmaatschappij in Den Haag. In 1884 logeerde Liebermann in het huis van Israëls in Scheveningen. In oktober 1884 logeerde de beide schilders met hun echtgenotes in hotel Carelshaven bij Delden. In beider gezelschap maakten zij studies van een boerenfamilie aan de maaltijd. Beide maakten zij een monumentaal schilderij. Liebermann noemde het "Tischgebet" en het werk van Israëls werd het "Middagmaal in een boerenwoning" gedoopt. In hetzelfde jaar bezoekt hij Berlijn. Tot 1913 werkt hij regelmatig in Nederland. In 1892 richt hij samen met Leistikow 'de Vereniging XI' op. Liebermann is als buitenlandse schilder een van de weinige geweest die Holland op voortreffelijke wijze een veelzijdig beeld in zijn werken heeft gegeven. De diverse onderwerpen waren afwijkend van de traditionele. Zo schilderde hij met even veel plezier een slagerij in Dordrecht of een schoenmaker in Dongen als diverse villa's in het Gooi.   In 1897 neemt hij met groot succes deel aan de collectieve tentoonstelling op de Grosse Berliner Kunstausstellung en ontvangt een gouden medaille en de titel Professor. In 1898 wordt hij lid van de academie en is hij medeoprichter van 'de Berlijnse Sezession'. Liebermann scjildert nog op hoge leeftijd vooral motieven uit de omgeving van zijn landhuis aan de Wannsee waar hij sinds 1910 woonde. In 1920 werd hij benoemd tot president van de Academie voor Beeldende Kunst en in 1932/1933 ere-president.

- Naar school in Laren - 1898 olieverf op doek

- Vrij uurtje in het Amsterdams weeshuis - 1881 olieverf op doek

klik voor vergroting

- Zelfportret Max Liebermann - 1911 olieverf op doek 81 x 65 Privé-bezit