|
|
Kunstschilderß Naam: Ven, Emmanuel (Manus) Ernest Gerardus van der Geboren: 's-Hertogenbosch - 21 november 1866 Overleden: Laren - 127 augustus 1944 Atelier/Adres: Laren - Zijtak 3-5 atelier Blaricummer Tollaan |
|
|
|
|
Emmanuel, Ernest, Gerardus van der Ven - onder de schilders bekend als Manus van der Ven - werd op 12 november 1866 in 's-Hertogenbosch geboren. Hij kon bogen op een artistiek voorgeslacht. Zijn overgrootvader, grootvader en vader waren schilders en het ligt dus voor de hand dat Manus als ideaal had, deze traditie voort te zetten, doch vader die de moeilijkheden van het kunstenaarsleven kende hield hem daarvan terug. Hij bestemde zijn zoon voor het onderwijs. Hij startte op 14-jarige leeftijd een leraarsopleiding in Nijmegen en heeft later als zodanig nog voor de klas gestaan in Esch, voor 1 jaar, en later in 's-Hertogenbosch, maar zijn belangstelling ging uit naar tekenen en schilderen. Na enkele jaren les te hebben gegeven mocht hij zich bekwamen aan de Rijks-Normaalschool voor Tekenonderwijs onder leiding van schilder Huybers. Na de Middelbare Tekenakte te hebben verworven werd hij directeur van de Tekenschool Hendrick de Keyzer in Amsterdam en achtereenvolgens leraar aan de winteravondscholen van de R.K. Volksbond en Kunstambachten. Dit is financieel wel zijn meest zorgeloze tijd geweest. Andere zorgen had hij wel. De gebondenheid en het lesgeven bevredigden hem niet en als hij even kon ging hij naar buiten om te tekenen of te schilderen. Zijn ideaal was om vrij kunstenaar te zijn en zich geheel te kunnen wijden aan de kunst. In Amsterdamschilderde hij in zijn kamer op de Oldenbarneveltkade en kende hij al verschillende jongere kunstenaars. Vermoedelijk door hen is hij rond 1894 voor het eerst naar Laren gegaan om daar te werken. De eerste twee jaren had hij het daar financieel erg moeilijk. Daar ontmoette hij de vrienden Jaap Dooijewaard en Frans Langeveld, twee nog jonge bohémiens, die hem trachtten over te halen in Laren te komen wonen en werken. in zijn
atelier Zwart
krijttekening 'Het is zonde dat jij verpietert in die baan', zeiden zij, 'jij moet hier komen en schilderen!' Marinus had daar wel oren naar, maar de zekerheid van zijn goed betaalde baan zonder meer opgeven, dorst hij niet, want geld had hij niet. Toen tenslotte Jan Hamdorff beloofde hem voort te zullen helpen, hakte hij de knoop door en vestigde zich in 1903 in Laren. Het drietal ging samenwerken in een huis op de Zijtak 24.  Hij meende nu zijn weg gevonden te hebben. Hij was schilder en kon - althans voorlopig vrij van geldzorgen - gaan schilderen. Bemoedigend was dat ook de kunsthandelaar Van Herpen hem hielp door veel van zijn werken aan te kopen. Van der Ven schilderde voornamelijk bloemen en is een van onze beste bloemenschilders geworden. Op de Internationale tentoonstelling van de levende meesters in 1912 te Amsterdam werd zijn werk bekroond met een zilveren medaille. Hij was een ernstig en gewetensvol man en dat weerspiegelt zich in zijn creaties. Zijn schilderijen, landschappen en dorpsgezichten zijn nooit uitbundig of vrolijk, maar ernstig van toon en vaak zelfs wat droefgeestig. Daardoor had hij een betrekkelijk kleine kring van bewonderaars en maakte hij ook geen hoge prijzen voor zijn doeken. Een opvallende figuur was hij niet. Het meeste succes had hij met zijn stillevens, ook ernstig van sfeer, maar vaak mooi van kleur. In het algemeen was hij een serieus en bekwaam schilder. Bij de jongere schildersgeneratie had hij veel gezag door zijn bekwaamheid en met vele van de oudere kunstenaars was hij goed bevriend. Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag hebben deze een eretentoonstelling voor hem georganiseerd waarop bleek dat hij door velen werd gewaardeerd. Een sympathiek trekje van Manus was dat hij verzocht had enkele schilderijen van zijn vader op te hangen als een eerbewijs aan hem die zijn eerste leermeester was geweest. Bij de opening waren behalve vele schilders ook prominente figuren aanwezig waaronder wethouders en raadsleden en de burgemeesters van Laren en Blaricum. Burgemeester Van Nispen van Sevenaer van Laren opende de tentoonstelling en Co Breman en Jaap Dooijewaard spraken over zijn verdiensten als mens en als kunstenaar. Manus van der Ven leefde redelijk gelukkig met en voor zijn kunst, maar zijn leven lang heeft hij te kampen gehad met geldzorgen.Met zijn bescheiden kunst bleef hij een der kleinere meesters onder de Larense schilders en hij heeft vooral van Jan Hamdorff veel steun gehad. Van der Ven overleed na een langdurige ziekte op 27 augustus 1944 in Laren. (Heeft vermelding in de Pieter A. Scheen 1750-1950) |
|
|
Olieverf |
